دوباره من مانده ام و هجوم واژه ها ! هر کدامشان مرا به سمتی می برد گاه بر بلندای کوه ها سوار می شوم و گاه بر عمق دریاها کشیده می شوم ... خلاصه که در این میان غوغایی است من می مانم و حسرت ! من می مانم و حسرت به دل  ، که ای کاش می شد از کلمه ها عبور کرد ، واژه ها را کنار زد و بر دور دست هاراحت اشاره کرد ،   ای کاش می شد قلمم نور شود با خط نور بر صفحه نور در میان نوربا فکر نور به سوی نور نوشت و نوشت ... آه ، که چه زیبا می شود با نور ...دوباره من مانده امو واژه ها ! آه که باز هم کم می آورم در مقابل عظمتی که قرار است در قالب کلمه ها بریزم ...درست مثل زمانی که روح در قالب جسم نمی گنجد و پرواز می کند به آن دور دست ها ، دوست دارم به آنجا بگویم به "تا کجا " به تا کجا که می رود آرام میگیرد ، می دانی چرا ؟! چون دیگر در قالب هیچ چیزی نیست فقط خودش است ... دوباره من مانده امو و جنگ واژه ها ... بیشتر ادامه دهم خونم حلال می شود ! جنگ نابرابر سپاه واژه ها و من ، من فقط دو حرف است کم می آورد در هجوم واژه ها ...انصاف ، انصاف من کم می آورم در مقابل هجوم واژه ها ....